Laparoskopia oraz chromosalpingoskopia
Przez niewielkie nacięcia (2 lub 3) wprowadza się końcówki przyrządów optycznych oraz narzędzia pozwalające na dokonywanie zabiegów. Dodatkowo podanie barwnika pozwala na dokładną ocenę drożności jajowodów (chromosalpingoskopia).
Laparoskopia pozwala na uwidocznienie narządów miednicy mniejszej jest więc nowoczesną i niezastąpioną metodą diagnostyczną. Pozwala rozpoznać zrosty, endometriozę, guzy, torbiele i stany zapalne przydatków oraz pobrać wycinki patologicznie zmienionych tkanek do dalszych badań. Powinna być wykonywana przed planowanym zabiegiem operacyjnym, gdyż pozwala lepiej niż jakiekolwiek inne badanie ustalić celowość i zakres operacji. Ponadto umożliwia wykonanie wielu zabiegów, np. przecięcie zrostów unieruchamiających jajowód lub otaczających jajnik, plastykę ujścia jajowodu. Zabiegi wykonywane tą techniką są nie tylko mniej traumatyzujące dla pacjentki, ale też prawdopodobieństwo powstania zrostów po laparoskopii jest znacznie mniejsze niż po operacjach wymagających otwarcia jamy brzusznej. Dlatego też laparoskopia powinna być wykonywana nie tylko wtedy, gdy wyniki innych badań (przedmuchiwanie, HSG) wskazują na możliwość niedrożności jajowodów, ale też w takich przypadkach, kiedy po wykonaniu wszystkich badań nie udało się znaleźć przyczyny niepłodności ani uzyskać poczęcia.